Rozpoznanie nieświadomych zjawisk psychicznych pozwala lepiej rozumieć siebie i decydować o sobie. Staje się to wyjątkowo ważne, gdy zauważymy, że takie odłączone, nieświadome elementy nas nabierają szczególnie dużej mocy w sytuacjach emocjonalnie przeciążających, zakłócając nasze funkcjonowanie. Żeby zdobyć dostęp do tych części siebie, potrzebujemy umysłu, który pomoże nam je rozpoznać i nadać im znaczenie. Relacja terapeutyczna tworzy przestrzeń, w której pierwotne, niezmentalizowane i nieświadome doświadczenia mogą się pojawić, zostać odkryte, rozpoznane i przeżyte. To umożliwia uzyskanie z nimi kontaktu. To, co było dotąd niedostępne dla naszej świadomości, nie mogło zostać pomyślane i przeżyte, staje się teraz częścią doświadczenia i zostaje włączone w obraz siebie/w obraz Ja. Tak zachodzi wewnętrzna integracja. Odzyskujemy nieznany dotąd “kawałek” nas samych. Jest nas jakby więcej w środku, bo nawiązujemy łączność z tym, z czym dotąd kontaktu nie mieliśmy. Odkrywanie nieświadomych aspektów siebie, rozwijanie nowych doświadczeń i reprezentacji umysłowych, włączanie w swoją osobowość odrzuconych części siebie wzbogaca naszą osobowość, rozszerza nasz psychiczny świat. Gdy zwiększa się różnorodność stanów umysłu i opada lęk przed tym, co dotąd zagrażało integralności psychicznej, stajemy się pełniejszą osobą. Zyskujemy dostęp do różnych zakamarków nas samych (...)

z fragmentu książki "Stres" autorstwa Magdaleny Kik